عبدالباري جهاني

ﻻړ پرﻻړ پېـــــــــــــــــــــــيلي غرونه
دغه زما توپاني قـــــــــام دی

دغــــــــــــــــه توري سپيني ږيري
دا بـــــــــــــــــبر ببــــــــــــــــر ﻻسونه
دا سرې سرې دا غــــــټي سترګي
له هيــــــــــــــــــــــبته ډک مخونه
داله زوره ډکي موټــــــــــــــــــــي
د فــــــــــــــــــــــــــوﻻدو مړوندونه
غيرتي ډبـــــــــــــــــــــــرين زړونه
دا زيږې زيږې خبـــــــــــــــــــري
دزمــــــــــــــــــــــــــــــــــــريو آوازونه
په سرونو کي يې شــــــــــــور دی
په سينو کي توپـــــــــــــــــــــــانونه
+ + +
دا کږې وږې بګــــــــــــــــــړۍ به
يــــــــــــــــــوه ورځ سره غونډيږي
تريو څو جــــــــــــــرګو راوروسته
د تو پان په دود خروښـــــــــــــيږي
د کلو تږي درې بــــــــــــــــــــــــــــه
بيا په وينو اوبـــــــــــــــــــــــه کيږي
د غليم په بنـــــــــــــــــــــــګلوکي
هلته بل ميــــــــــــــــــــوند جوړيږي
+ + +
جـــــــــــــــــلا ﻻ به را ژوندی کي
داکــــــــــــــــــــــــــبر په ميخانوکي
درز به واچوی سينـــــــــــــــــو کي
ډاربه وچـــــــــــــــــــــوي په زړو کي
د جنجر عکــــــــــــــــــس به يوسي
جهانګير ته په جــــــــــــــــامو کي
د اورنګ شــــــــــــراب به ورکي
دسرونو په جــــــــــــــــــــــــــامو کي
+ + +
دا تر پښــــــــــــــــــو ﻻندي قبرونه
داهير ســــــــــــــــــــــــــوي لحدونه
هر لحــــــــــــــــــــــــدئې افتخار دی
پکې پټ دي داستـــــــــــــــــــانونه
دا تاريخ د ميړنيــــــــــــــــــــــــــــــو
دنيکونــــــــــــــــــــــــــــو يادګارونه
هره پاڼه يې غيــــــــــــــــــــــرت دی
په هر باب کي توپـــــــــــــــــــانونه
دا په وينو روزل ســــــــــــــــــــوي
دا لاله دا ســــــــــــــــــــــــــره ګلونه
دادغرونو لــــــــــــــــــــوړي څوکي
په لمنو کـــــــــــــــــــــــــــــې لعلونه
يو دبل په غــــــــــــــــــېږ اغوستي

+ + +
دا وطن دعقـــــــــــــــــــــــــــــــابانو
دا ځالـــــــــــــــــــــــــۍ ده د بازانو
دا خيبر دی دا شمــــــــــــشاد دی
قتل ګاه د پرنګيـــــــــــــــــــــــــانو
دا سرکښـــــــــــــــــــــه دا مغروره
عزرائيل د دښمنــــــــــــــــــــــــانو
+ + +
هر سيلاب يې بت شــــکن دی
هره دښته يې ميــــــــــــــــــوند دی
د توپـــــــــــــــــــانه ډکي وريځي
هريو څاڅکی يې هلــــــــمند دی
هر وړوکی يې در يـــــــــــــــــــا دی
اپريدی دی که مومنــــــــــــــد دی
پکښي غورځــــــــــــي دپلار وينه
د ميرويس نيکه پيـــــــــــوند دی
+ + +
دا ميوند ـ ميوند دښـــــــــــــــتونه
دا هلمندـ هلمند رودونــــــــــــــــه
له غيرته ډکه مېنــــــــــــــــــــــــــه
دا اټک اټک سينــــــــــــــــــــــدونه
په څپو کي يې رزمـــــــــــــــــــــــونه
په هر موج کي سيــــــــــــــــــــلابونه
+ + +
دا وطن دی د زمريــــــــــــــــــــــــــو
دا هيواد به آزاديــــــــــــــــــــــــــږی
دا دمست پښتـــــــــــون ولس دی
دا په وينو کي غــــــــــــــــــــوريږی
په جګړه کي يې پـــــــــلار مړ دی
چې ميــــــــــــــدان ويني مستيږی
هيبت پروت دی دې ﻻســـــــو کي
زولــــــــــــــــــــــــــــــنی ځني بيريږي
وايي زيری دطغــــــــــــــــــــيان دی
ﻻ سبــــــــــــــــــــــــا تو پاني کيږي
+ + +
بيا به ګــــــــــــــــــــــــرم کي بزمونه
بيا به خپل کي دا دښــــــــــــــتونه
بيا به سور دسمال تر مــــــلا کي
بيا به تاو کي چنــــــــګ بريتونه
له آمو تر اباسينـــــــــــــــــــــــــــــــه
سره يو به کي موجـــــــــــــــــــــــونه
کي به ناڅي ښکلي پېغـــــــــــــلي
سپيني لېچي سره ﻻســـــــــــــــونه
کي به ځي کاروان داوښــــــــــــــــو
ور آزاد به وي مزلـــــــــــــــــــــــونه
کوچـــــــــــــۍ ښکلې به ور واخلی
تر ســـــــــــــــــــــــالو ﻻندي ګامونه
+ + +
يوه ورځ پر دغه ځمــــــــــــــــــــــکه
په همــــــــــــــــــدې تنګو درو کي
دآمو مستو څپـــــــــــــــــــــــــو کي
داټک د سيندموجو کـــــــــــــــــي
تر همدغه آسمـــــــــــــــــان ﻻندي
د همدی خاورې دښـــــــــــــتو کي
دبازانو له ځاليـــــــــــــــــــــــــــــــه
د عقاب په آشيـــــــــــــــــــــانو کي
د پړانګانو په کـــــــــــــــــــــوروکي
د همدې غرونو لمـــــــــــــــــــــن کي
دغو ورانو خرابـــــــــــــــــــــــــو کي
+ + +
دسکندر لېـــــــــــــــچي وې ماتي
د چنګيز پر کور ناوريــــــــــــــن ؤ
د اورنګ خنــــــــــــــجر يې پڅ کۍ
دبابر زړه په غمـــــــــــــــــــــــګين ؤ
د فرنګ توپ يې خاموش کۍ
دبابا زړه يې ﻻ شـــــــــــــــــــين ؤ
هره تيږه يې پاميــــــــــــــــــــــــر ؤ
هر لښتی يې اباســـــــــــــــــــــين ؤ
+ + +
دغه شين آســــــــمان شاهد دی
دغه ستورو هم ليــــــــــــــــــــدلو
دغه لمر دغه سپــــــــــــوږمۍ وه
دغه وريځو هم کـــــــــــــــــــــــــــتلو
د سبا د جنـــــــــــــــــــــګ په طمع
موږ دا نن ﻻ خروښيـــــــــــــــــدلو
د سرونو بازار تـــــــــــــــــــــــــــود ؤ
مستـــــــــــــــــــــــــانه باندي ورتللو
+ + +
بيابه ګــــــــــــــــــورئ بيا به وينئ
پر دې مځــــــــــــــــــــــــکه قيامونه
زندانونه به ماتيـــــــــــــــــــــــــږی
ترې را وځي به مــــــــــــــــــــــــړونه
شخي شخي به شمــــــــــــــــــلې وي
تور ببر ببر بريتــــــــــــــــــــــــــــــــونه
دملالي د ننګ چيــــــــــــــــــــــــغي
پر دښمن باندي تاخـــــــــــــــــــتونه
بريالــــــــــــــــــــــــــي به را روان وي
دنــــــــــــــــــــــــــــيزو پر سر، سرونه
بيا اختـــــــــــــــــــــر به وي د فتحي
په سرو وينــــــــــــــــــو سره ﻻسونه
نړوي به ســـــــــــــــــــــــــــــــوځوي به
دزاړه دښمــــــــــــــــــــــــن قصرونه
هيبتي نـــــــــــــــــــــارې به واورئ
لړزوي به آســـــــــــــــــــــــــــمانونه
+ + +
بيا به دا آســـــــــمان شاهد وي
زموږ د فتـــــــــــــــحي د جشنونو
خم به ســـــــــــــــــــــــرپرسرتشيږی
د مستــــــــــــــــــــــــانو په جامونو
غليمــــــــــــــــــــــــــان به فراريږی
دايمل بابا له غــــــــــــــــــــــــــرونو
+ + +
څوچــــــــي غرونه وي پر ځمکه
څوسيــــــــــــــــــــــندونه ﻻ بهيږی
څو مجــــــــــمر دآسمان تود وي
د جهان پر مـــــــــــــــــــــــخ ځليږی
څوچي وريځ پر آســـمان ګرځي
څو چي څاڅکي تـــــرې توئيږي
څو په نوم انســـــــــــــــــانيت وي
د بشر په نـــــــــــــــــــــــــوم ياديږي
د پښتون قام به ژونــــــــــدی وي
او همدلتـــــــــــــــــــــــه به اوسيږي
دغه زما غيـــــور ولس دی
دغه زما توپاني قـــام دی