>> مُلا نصرالدین تے جیواں چڑیل<<

[IT Genius]

جیواں چڑیل

مُلا نصرالدین دے گوانڈھ ہک زنانی رہندی سی جیہڑی بڑی گلادھڑ سی۔جدوں وی اوہدی نظر مُلا ہوراں تے پے جاندی اوہ اوہناں نوں ٹک کے اپنی زنانی کتھا سنانی شروع کر دیندی سی ۔ ہک دیہاڑے اوہ اپنی دھی نوں نال لے کے مُلا ہوراں کول آئی ، تے آکھن لگی، ”وڈیو! اَج میں اپنی دھی نوں تہاڈے کول لیائی ہاں ، جو تُسیں ایہنوں مت دیو۔“
”ایہنوں میں کیہ مت دیواں؟ کیہ کردی اے کُڑی؟“
”مُلا جی، تہانوں کیہ دساں، ایہہ ٹک کے نہیں بیہندی۔ ایہدے پیر بھوئیں تے نہیں ٹِکدے۔جو شے ہتھ آوے سوُ ، اوہنوں بھن تروڑ چھڈدی اے ۔ شیواں ایہدے ہتھاں وچوں ڈِگ ڈِگ پیندیاں نیں۔ایہہ تاں نری آفت دی پُڑی بن گئی اے ۔ آنڈھ گوانڈھ دیاں زنانیاں ایہدا ناں جیواں چڑیل پا چھڈیا اے۔“
”بس ، بس بھینا!“ مُلا ہوراں اُچی جہی آکھیا۔
تیری دھی نوں مت دی نہیں، لاہڑے دی لوڑ اے۔ جا تے،جا کے کوئی چنگا جیہا مُنڈا لبھ۔ تے ایہدا ویاہ کر۔ ایہدا سارا چڑیل پُنا لیہ جاسی تے ایہہ شانت ہو جاسی۔ جا بھینا، ویلا نہ کھُنجا۔ چھیتی کر نہیں تے شیواں بھجدیاں تے ڈگدیاں ہی ریہن گیاں ۔