شفق جو روئے سحر پر گلال ملنے لگي
يہ بستيوں کي فضا کيوں دھواں اگلنے لگي
اسي لئيے تو ہوا رو پڑی درختوں ميں
ابھي ميں کھل نہ سکا تھا کہ رت بدلنے لگي
اتر کے نائو سے بھي کب سفر تمام ہوا
زميں پہ پائو دھرا تو زمين چلنے لگي
کسي کا جسم اگر چھو ليا خيال ميں بھي
تو پور پور مري مثل شمع جلنے لگي
مري نگاہ ميں خواہش کا شائبہ بھي نہ تھا
يہ برف سي ترے چہرے پہ کيوں پگھلنے لگي
.................................
Bookmarks