دعوه
کندهار مې د بابا په قباله دی
که پنجشېر دی که واخان دی وطن زما دی
هره لوېشت مې د نيکه او بابا ګور دی
په هر ګام باندې لحد او کفن زما دی
هر غاټول يې زما له وينو رنګ اخيستی
دا په وينو روزل سوی چمن زما دی
له نيکه راپاتې سوی په ميراث دی
دا د مشکو رباتونو خــــُــتن زما دی
سرداري يې زما په پچه ده ختلې
له آمو تر مست هلمنده مامن زما دی
که تاجک دی که اوزبک دی يو افغان دی
ددې خاورې هزاره ترکمن زما دی
چې فکرونه د نفاق پالي په سر کې
امتياز يې د وهلو کشتن زما دی
ښه يې زما دي ، بد يې زما دي هر څه زما دي
ددې خاورې ارغوان او زغن زما دی
دلته هره تيږه کاڼی بدخشان دی
دا لالونه، غرونه غرونه دمن زما دی
د ازل تقسيم باغوان يم پيدا کړی
دا بهار دا لاله زار او ګلشن زما دی
دا مورچل مورچل پکتيا او دا شېربريتي
چې فلک به کوږ ورګوري دښمن زما دی
که ميرويس دی که اکبر که مسجدي دی
هره توره، هر ميدان او تورزن زما دی
فتحه زما ده، فخر زما دی، جشن زما دی
شهيد زما دی د ويرژلو شيون زما دی
چې په زړه کې څه درتېر نسي اسمانه
چې پرون مې د نيکونو و نن زما دی
Reply With Quote
Bookmarks