زړګيه ته دومره نادان ولۍ شوۍ
د حسينانو قدردان ولۍ شوۍ
راشه د مينۍ رنګينۍ اووينه
دومره خفه د دۍ جهان ولۍ شوۍ
ګلونه ځان سره ازغۍ هم لرۍ
بورا په ګلو ته قربان ولۍ شوۍ
شيخه دا نن درباندۍ څه شوۍ دۍ
دا ميخانۍ ته ور روان ولۍ شوۍ
خانا دومره بۍ وفا خو نه وو
ته توينه دومره په خفګان ولۍ شوۍ