منہ ناں ناساں ، میں وی لہور جاساں
منہ ناں ناساں ، میں وی لہور جاساں
ماں مر گئی سُکھے سر تے دھی نا ناں تِھندی
انھا ونڈے ریوڑیاں، مُڑ گھِڑ اپنیاں نوں
انہاں مارے انہی نو گھسن وچے تھمی نو
ماں نالو دھی سیانی رندھے پکے پاوے پانی
چھج تاں بولے چھاننی وی بولے
منہ نہ متھا جِِن پہاڑوں لتھا
:d
مر دے جٹ کٹورہ لبا پانی پی پی اپھریا
بھکھے دی دھی رجی پنڈ اجاڑن لگی
واہ بہتَ سوہنا سلسلہ شروع کیتا ائے
پر ادھے وچ ایک گل ہور وی رکھیو
انا کہاوتاں نال اودھا اردو تجمہ وی دسو
جنہاں نوں سمجھ نہیں اوے او نوں وی سمجھ
لگ جاوے کہ کی گل دسی ہے ادے وچ
اے ساڈا نکا جیا مشورہ ہے گا
Bookmarks