ځسين

دا قيامت دے که معراج دے او که ورز دا کربله؟
دي دا شګو کے سرے وينے که ګلونه دا لاله

سور خمار زهرو کے ګډدے ترے نه ډکه دا پياله
سه په جوش ورته روان دي دا مئينو سر بالا

ولے خپل عاشق ته اچے دا سکروټو کرماله
چاته وائے ګلاب بچے د درنه غواړم خلاله

چاته اوور صليب اودار کے هم وصال شي هم خمار
چانه سر چانه ګلونه ، جوند ځسن او کمال

نن بادشاه دا عاشقانو، در روان دے اے جانانه
شان دا مينے درته خائي، توان دادے خورے بے توانه

ټول جحان تيارے کے رپي، يو سجرے يه روخانه
ګوره سترګے ييه زاليګي، په سهه نوي نورخانه

ستا منصور ورته پسحيګي، عيسيې ورته خيرانه
دا ده د دا درد لمبے دي، که دا نور ستوري روحانه